روزی در یک دهکده کوچک،معلم مدرسه از دانش اموزان

سال اول خود خواست تا تصویر چیزی را که نسبت به ان

قدردان هستند،نقاشی کنند.او با خود فکر کرد که این بچه های

فقیر حتما تصاویر بوقلمون و میز پر از غذا را نقاشی خواهند کرد؛

ولی وقتی «داگلاس»نقاشی ساده کودکانه خود را تحویل داد،

معلم شوکه شد!

او تصویر یک دست را کشیده بود،ولی این دست

چه کسی بود؟

بچه های کلاس هم مانند معلم از این نقاشی مبهم

تعجب کردند!یکی از بچه ها گفت:من فکر میکنم

 این دست خداستکه به ما غذا میرساند و یکی دیگر گفت:شاید

این دست کشاورزی است که گندم میکارد و بوقلمون ها را

پرورش میدهد.هر کس نظری میداد تا اینکه معلم، بالای سر

داگلاس رفت  و از او پرسید:این دست چه کسی است داگلاس؟

داگلاس درحالی که خجالت میکشید،اهسته جواب داد:«خانم معلم

این دست شماست»

معلم به یاد اورد از وقتی که داگلاس پدر و مادرش را از دست داده بود،

به بهانه های مختلف نزد او می امد تا خانم معلم دست نوازشی  بر یر

او بکشد...

نتیجه:شما چطور؟

ایا تا به حال بر سر کودکی یتیم دست نوازش کشیده اید؟

بر سر فرزندان خود چطور؟

ای پروردگاری که حیات بخشیده ای مرا،قلبی به من ببخش

مالامال از قدرشناسی و عشق.

ویلیام شکسپیر

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: